De afsluiting van de nieuwjaarswandeling vond plaats bij Tinus, een eetcafé in Noorbeek. Ze schenken tempranillo als huiswijn. De eerste keer dat ik wijn van deze druif proefde, explodeerde mijn smaakpapillen. Een brutaal drankje. Geen moment van twijfel, hier sluit ik de prachtige dag mee af. Vol bewondering rol ik de wijn door het glas. Weer een veelheid aan smaken. Zwarte bes, kruidnagel, nootmuskaat, karamel zelfs drop en een beetje aarde. Een waar festival. De gesprekjes aan tafel werden alsmaar gezelliger, de glaasjes roder en ronder.
Na afloop hebben we de lunchplek, op een binnenplaats opgeruimd. Ik omhelsde Egidius. Vraag me niet waar dat vandaan kwam. Ik ben normaal niet klefferig. Veelal maak ik me ervan af met een opgestoken duimpje, heel soms vergezeld van een gemompeld “dank je wel”. Een knuffel bewaar ik voor goede vrienden en eigenlijk ook alleen omdat het initiatief van hen uitgaat. De tempranillo en de heerlijke nieuwjaarswandeling maakte iets in me los dat ik nog niet kende. Laten we het op een “hug” houden. Dat klinkt iets minder dramatisch.

Ons leden bestand is zo divers als de smaken in de tempranillo. Mensen met allerhande achtergrond en een veelheid aan bergervaringen. In een vroeger leven werd me gevraagd, tot wel type ik behoorde; lucht, water, vuur, of aarde. Nu zou ik zeggen berg, ik ben een berg. Standvastig, tikkeltje eigenwijs. Daarnaast klimmen mijn kleinkinderen, regelmatig langs mijn benen omhoog. Dus ja een berg, nou ja bergje. Onze leden dekken alle types af die je maar kunt verzinnen. Heerlijk om met zo’n diverse groep om te mogen gaan. Voor de organisatie misschien lastig, al de diverse smaken. Maar we doen het graag. Ik hoop dat we over enkele jaren een groter en gevarieerder aanbod van activiteiten kunnen aanbieden. Een beetje aarde, ietsiepietsie vuur, wat zwarte bes en kruidnagel, lucht veel lucht, met natuurlijk een overdosis berg.

Dat smaakt naar meer, maar drink met mate.